samu't saring peace

nagising ako kahapon sa isang nakakagimbal na tanawin. may itsy bitsy spider sa may bandang ilong ko. teka, alam kong mahilig ako sa hayop pero wag naman ganun. i love animals but i don't love them creeping on my face. sign ba to Bro? dininig mo nanaman panalangin ni mama na linisin ko kuwarto ko no? payn! nga pala, di ko sinasadya ang nangyari kay spidey ah. ginulat mo ako eh. peace tayo!

------------------------------------

iba ang style ko sa pagbati ng hapibertday. kung ang iba, hinihinatay na eksaktong alas dose ng madaling araw ng bertday ng binabati para magtxt, ako, hinihintay kong mag 11:59 pm para bumati... yun bang ako yung huling babati sa kanya sa araw na yun. kaso, naka-idlip ako kanina. naku, naku, naku. xempre, nagtxt ako nagyon na lang para magpalusot. hehe. problema nga lang, siguradong katakut-takot na pangongonsensiya at tiyak na butas ang wallet ko nito pag nagkita kami. para sa iyo, peace na tayo ah? at para sa wallet ko, rest in peace T_T

-------------------------------------
nagulat ako pagkabukas ko ng profile ko kanina. sigurado ako. wala pang 250 ang page views ko bago naka-idlip kanina. pagkagising ko, mahigit 11,000 na ang naka-silip na ng blog ko. WoW! siyempre natuwa ako. kaso... si God naman, di man lang pinatagal. pagka-open ko kasi ng e-mail ko, sh*t! may message galing daw sa isang vietnamese couple. pinapa-explain sa akin yung post ko na VIETNAM ang title. di kasi nila maintindihan saka bakit daw ganun yung sign? nagpadala na ako ng eksplenasyon ko sa kanila. pero para sa mga na-offend pang iba at sa mga makakabasa pa nito, uulitin ko ang aking mensahe (in English para maintindihan ng lahat):

i understand that the internet is widely used by millions of people from around the world. and yes, i understand the impact it has on its readers. i didn't mean, in any way, to upset anyone especially people from a country as beautiful as vietnam. the context to which it was used was nothing derogatory nor was it used to insult the beautiful country and it's people. the post pertains to life's frustrations and i guess, wrong use of words. again, i apologize. having said that, i would continue my blog, my writing, and treat this as a lesson learned.

di ko gagawing excuse ang pagiging bagito ko sa mundo ng pagba-blog. pag naka-sakit ka ng tao, kahit pa di sinasadya, dapat humingi ng tawad.
kaya para sa'yo, sa kanya, at sa kanila, peace!
i tenk u. bow.

ps. ginawan ko na ng remedyo yung post ko :)