Karamay

.ako pagod na Pagod .ko katawan ang bumigay ng malapit at gawain Andaming .ako mapatawa lang para tanga magmukhang rin handa kundi ,kaluoban magandang mga may lang hindi na kaibigan mga akong mayroon at ako nagpapasalamat ito panahong mga Sa

.ulit ko pagbablog ang ata napapadalas ,talaga ko sasabihin ang ituloy ko bago ,lang ko Pansin .lang na Buti .pagbablog ang lungkot at pagod ng talaga nakakawala kong napatunayan ,taon na nakalipas mga Sa .inyo sa epekto ang din ganun Sana .sabihin talagang ko gusto sa tayo Balik

.ngayon nagbablog muling ako kaya sabihin ako talaga gusto may ,lang totoo Sa .karamay ng naman lang ko gusto pero maiinis kayong sana Huwag .huli sa ko pagsisihan baka ay ito ng lahat nasabi ko hindi kapag at ko utak ng kasi na sakit Ang .talaga na Heto ?ba hindi karamay ng ko gusto nga ko Sabi .mo ulo ang din sumakit na sabihin ibig ,ito parteng sa ka umabot Kapag .salamat Maraming .mo sinayang ang din minuto Limang .ako lang mapatawa ,tanga magmukhang ring handa ,world blogging sa dito kaibigan mga ang kahit ...eh ba nga na Sabi .ka matuluyan baka ...na tama O .Hehe

Samu't Saring Kwento 11: Zombie

Hindi ko alam kung bakit sa sobrang tipid ko ay malaki pa rin ang nababawas sa savings ko. Simula kasi ng magpart-time job ako a year ago, hindi na ako humihingi ng pang-gastos ko. Biglang may nagtext...

"uhmm..."

"yes?"

"alam ko may utang pa ako sayo pero magbabakasakali lang ako... mapapahiram mo ba ako ulit?"

Alam na. Nawala sa isip ko. Andami palang may utang sa akin. Matapos ang mahaba-habang kalkulasyon, mahigit 12,000 pesos pala ang pera kong napautang! Oh my gulay. Bakit ba kasi malambot ang puso ko sa mga nangangailangan? Medyo matagal-tagal na rin ang iba dun ah. Grabe. Ako na ang may ginintuang puso... pwede kayang isanla? 

Sadly, hindi ko siya pinautang. Meron ba akong pera? Meron. Kaso, tiwala naman yata ang naubos.

__________________

Sobra akong stressed nitong mga nakaraang linggo. Stressed sa eskwela, sa trabaho, sa mga problema. Kung meron mang isang bagay na nakakapag-relax sa akin ngayon, ito ay Milk Tea. Opo. Milk Tea. Masarap. Masustansya. Mahal.

Minsan, sa sobrang tagal ng mga hinihintay ko, naka-order ako ng dalawang extra large at isang small na milk tea. Nasira ang tiyan ko kinagabihan. hehe. Eh ano? Kung yung iba nga eh dinadaan sa alak at sigarilyo ang pagrerelax, eh di hamak na mas maayos pa ang paraan ko hindi ba? Free Wifi pa. hehe. Kaya kung mapadaan kayo sa mga milk tea shops dito sa may amin, hanapin niyo lang ako at sabihan ng, "Tama na yan. Ang baboy mo na kaya!" Pasuntok muna saka kita ililibre ng milk tea. Ayos?

__________________

22 Things to do while I'm 22 Update

number 12: Stay awake for 25 hours straight

Hindi ko alam kung bakit nasama pa to sa listahan. Sa totoo lang, ang record ko talaga ng pinaka-mahabang oras na walang tulugan ay 46 hours. Kaya itong challenge na ito... chiken! Bwahahahahahahhahahaha. This is my 26th hour. Strong. Astig. Zombie. 

3 Down. 19 Left. 41 Days to finish. Good luck to me. Hayahay!

Samu't Saring Kwento 10: Ayos!

I just counted. I now have more than 100 posts since I started blogging... 102 to be exact. Looking at that number, I'm realizing things...

1)  Ang tamad ko palang mag-blog. May mga buwan na wala akong entries at yung iba, pa-utot na entries lang. Haay...

2) Ang lakas maka-emo ng mga nauna kong mga entries. Kung saka-sakaling may naligaw ditong suicidal, malamang natuluyan na yun pagkabasa ng mga posts ko.(wala naman sana)

3) Masarap magbasa ng mga nakakataba ng pusong mga comments. May mga mangilan-ngilang epal pero ayos lang din. Sa sobrang taba na ng puso ko, kasya kayo lahat, kahit mga balahura. hehe.

4) Ilang beses na pala ako nangakong magbabago na ng pananaw sa buhay at mas magiging positive. Ewan ko ba. Bakit naman kasi andaming nagkalat na kampon ng masasamang elemento? pero, pangako na talaga... mas aayusin ko na ang buhay ko. Promise! Ulit!

5) I survived! Marami na akong mga kasabayang bloggers na huminto na sa pagbablog. Nawalan ng gana? Inspirasyon? Aaminin ko, naranasan ko na rin ang mga yan pero heto't pabalik-balik ako. Parang singaw lang. hehe.

Sa iba, wala lang siguro ang numerong iyan pero para sa akin, kasabay ng paglaki ng numerong iyan ang paghubog ng pagkatao ko sa nakalipas na tatlong taon. Minsan masaya. Minsan malungkot. Minsan wala lang. Kahit ano pa man, tuloy-tuloy pa rin tayo. Sabay kayo ha? Iisa lang naman ang komunidad natin eh... komunidad ng mga pogi at maganda! Haha.

Next week, opisyal na 3rd year anniversary na ng blog ko. Ayos!
__________________

22 things to do while I'm 22 Update

number 20: Start my own business/Get a part time job

Isa sa mga hindi alam ng marami ay bukod sa pagiging estudyante ko sa umaga, isa din akong teacher sa gabi! O ha? estudyante na, teacher pa. Anong klaseng teacher? Teacher po ako ng English online. Opo. Online. Sa mga napagsasabihan ko ng raket na to, marami sa kanila ang nagsasabi na madali lang to gawin! Excuse me po!!

Madali bang ngumiti sa estudyante kahit na sa totoo ay bwisit na bwisit ka na?
Madali bang magpasensya sa mga estudyanteng mahilig magtantrums habang nagkaklase?
Madali bang pigilin ang tawag ng kalikasan habang nakikipagbolahan ka sa estudyante?
Madali bang pigilin ang mga estudyanteng kinikilig sa kanilang mga guro?

Hindi di ba? Kailangan ng matinding pasensya, pang-unawa, talino, at kakaibang charms para makatagal. Haay. Buti na lang meron ako lahat niyan. hehe. Pero lahat ng iyan kaya mong tiisin kapag nasahuran ka ng maayos at masabihan ng, "I don't want to reserve any other teacher. You're my favorite. You're the best." 

O di ba? Kumita ka na, nabola ka pa!

Hard at work.

Samu't Saring Kwento 9: Hampaslupa

We were asked to do mock posters for different products. Napunta sa akin ang Adidas. Adidas... Hmmmm... For some odd reason, I have never own Adidas shoes before. Mas masarap kasi atang kainin kesa suotin!(tatawa ang mga jologs) hehe. Siyempre, kailangang mag-isip ng magandang tagline na kokompetensya sa kasalukuyang tagline ng Adidas- Impossible is Nothing. Yun lang pala eh. Chicken.

Adidas- Masarap Kainin pero Mas Masarap Suotin(tawa ulit mga ka-jologs)
Adidas- because your family's feet deserve the best(ang corny)
Adidas- you'll never take them off(...)
Adidas- deep down your SOLE, you know it's right(I know. I'm brilliant. hehe)

pero ang nagwagi...

adidas "Don't get left behind." Sakto. Simple. Bilib. Kung sosyal na DSLR sana ang gamit ko at hindi pipityuging digicam na hiniram ko rin lang, mas maayos sana. haha. dakilang hampsalupa. Sinong pwedeng mag-sponsor?!

_________________

22 things to do while I'm still 22 Update

number 2: Be friends with somebody I don't like.

Everyone, meet Dandy. After I transfered, he was the first person to approach me and be nice to me. He was a loner... later I found out it wasn't by choice. He is hyper, like a 2 year old child given 2 boxes of chocolates. Galawgaw. And he is admittedly quite irreseponsible(parang ako lang. hehe).

For some reason, he always followed me around and wanted to be in the same group as I am. Naasar nga ako eh. One day, he reached out to me in the cafeteria and told me to order anything. "Bakit?" sabi ko na medyo nagtataka. "Birthday ko kasi eh... siyempre ittreat ko kaibigan ko." Oh fudge. Feeling ko ang sama kong tao. I thought he just wanted attention... when in fact he just wanted a friend.

 I became nicer to him after that. Madalas ko siyang napagsasabihan kaya kahit kuya ang tawag niya sa akin, feeling ko tatay niya ako. Obviously, and unfotunately(hehe), magkaibigan na kami. :)

Hindi siya Bobo

"Wag na wag kang magpapakita sa akin hangga't hindi ka humihingi ng sorry. Wag ka na magproduction"

Bigla kaming napahinto. Si program head at si SP.

Umiiyak na nagkulong sa kwarto si SP. Nakisimpatya kami dahil napahiya siya sa maraming tao.

"Ikaw ba naman ang tawaging puro katawan lang at walang laman ang utak sa harapan ng maraming tao, hindi ka ba mapapahiya? Okay lang sana kung kaming dalawa lang kaso sobra na siya... Ayoko na. Aalis na lang ako."

Ang totoo, may kasalanan rin naman siya kaso hindi nga naman tama na ipahiya siya sa maraming tao. Kanya-kanya dapat kami sa aming segment pero dahil isang grupo na rin lang kami, nagambag-ambag kami ng oras at resources para matulungan siya. Pinatahan namin siya. Tinulungan makipag-usap sa mga contacts. Tinulungan sa production. Pagkatapos ng shoot, bigla siyang nawala. Nagtext...

"Salamat sa tulong ninyo guys. Babawi ako sa inyo bukas, promise!"

Nagkatinginan kami. Halos hindi makapag-salita.

"Umalis na siya?"
"Umuwi?"
"Sinong mageedit ng segment niya?"
"Talent ko pa dapat siya sa segment ko ah."
"Wala naman siyang iniwang script."
"Sinong magvo-voice over?"
"Hindi pa ako tapos sa segment ko."
"Inuna pa kasi natin siya."

Hindi niya lang minsan ginawa to. Hihingan ka ng tulong, aabushin ka pa. Hihingan mo ng tulong, ni hindi magreply o sagutin man lang ang tawag.

Kinabukasan... pumunta siya ng meeting. Nakangiti. Walang paki. Tapos ang segment niya samantalang karamihan sa amin ang hindi pa.

Mali ang program head namin. Hindi siya bobo. Sinungaling... Manggagamit... pero hindi bobo.

Masakit ka sa bumbunan!

Nung una sabi mo crush mo ako
Tapos bigla ka umiwas
Naging friends tayo ulit
Kilig-kilig
Tapos, sabi mo may gusto kang iba
Awkward moments...
Walang pansinan
tapos... magpaparamdam ka nanaman?!

Ano ba talagang gusto mo sa akin? Nakaka-asar ka na ah!
Kapag ako hindi nakapagtimpi...

Hahalikan na talaga kita!

Simpleng Tao Lang

Simple lang naman talaga akong tao kahit madalas ako masabihang konyo dahil sa pananalita ko.

Remember: Madalas na sosyal ang tingin sayo ng mga tao kapag magaling ka magsalita ng Ingles. Kapag may slight American accent ka pa, ikaw na talaga.

Pero ganunpaman, hindi naman talaga ako sosyal. Madalas kapag nagagawi kami ng mga kaibigan o di kaya naman ay mga bagong kakilala sa 7-11, nawiwirduhan sila sa akin. Habang sila ay busy sa pagdampot ng mga mamahaling tsitsirya at inumin, ako sa istante ng mga babasahin pumupunta. Opo. Jologs kung jologs pero trip ko po talagang magbasa ng mga mumurahing JOKE BOOKS.

Isipin mo, sa halagang bente pesos, makakabasa ka ng mga istorya, anecdota, ideya, at mga pangyayaring huhubog sa kakayahan mong maging kritikal sa pagiisip. Hindi critical thinking ha? Sasayad ang utak mo.

Halimbawa:

Guro: Juan, pumunta ka dito sa harap at basahin mo ang ginawa mong essay. Dapat hindi bababa sa 1000 salita yan ha kundi may minus ang grade mo.
Juan: Opo ma'am. Sa katunayan, dinagdagan ko pa at ginawang 2000 salita ang ginawa kong essay.
Guro: (tuwang-tuwa si titser) Aba, magaling. Sige nga Juan. Basahin mo na.
Juan: Ang pamagat po ng aking tula ay Muning.

Muning

Ako ay may alaga. Muning ang pangalan niya. Kagabi ay bigla siyang nawala. Hinanap ko siya. Muning... Muning... Muning-ning... Muning... Muning... Muning... Muning... Muning... Muning...Muning...Muning...(2000x)

Hahaha. Lakas lang ng tawa ko diyan. Heto pa:

Knock2x

Whose there?

Nanay mo...

Nanay mo who?

Tarantado ka Pedro! Nanay mo to. Buksan mo tong pinto!

Bwahahaha. At ang pinakamabenta sa akin:

Tatlong Presidente ng Pilipinas, hinahabol ng killer. Napapadpad sa madilim na basement ang tatlong Presidente at nakakita ng tatlong sako na siya nilang ginamit upang magtago.

Killer: Nasaan na kaya yung mga yun. (Biglang tingin sa sako). Hmmmmmm. Sipain ko kaya tong sako?

Gloria: (Pagkasipa) Meow. Meow.

Killer: Ano ba yan. Pusa lang pala. Ito kayang isa?

Fidel: (Pagkasipa) Aw. Aw.

Killer: Ay aso lang pala!

Erap: Naku lagot... ako na susunod.

Killer: Ito kayang isa pang sako?

Erap: (Pagkasipa) ... ... ... ...

Killer: *sipa lang ng sipa

Erap: Ano ba? Wala talagang tunog. Sako ng patatas kaya ako!

Hahaha. Corny na kung corny pero mabenta talaga sa akin ang mga ganyang patawa. Kung sino man ang nagsabing hindi nabibili ang kaligayahan, malamang hindi pa siya nagagawi ng 7-11. Bente pesos lang, happy na ako. :)

*disclaimer: This entry is not paid for by 7-11 or the publishing company of the joke book. :)

Ang Bakasyon

5th straight day na walang pasok and I am going out of my mind. Anybody who has sense would have used the time off doing something productive but I guess tinangay na rin ng baha ang lahat ng sense sa katawan ko. I barely even made it out of my room... 

Note to parents: Huwag palalagyan ng internet connection ang mga kuwarto ng anak. 

Since I spent all of my time surfing the internet, I was able to experience a lot of, uhm... things. First, Facebook. I haven't spent so much time on facebook than I did this past week. and so, weird observations and events kept on coming:

a) People like to get noticed on facebook. Kapag walang nagla-like sa status nila, sila mismo ang nagla-like. Kapag wala ring nagko-comment, sila rin lang ang nagko-comment. I don't know which is more sad... no one liking and commenting on your status or begging to get them. 

b) A friend accidentally sent me a private message. I knew it wasn't for me kasi di ko alam yung pinagsasabi niya. And the weird thing is, his message made it seem like he was gay. If he is, I feel sorry for him. It must be real tough to hide and to wonder if his family and friends would accept him. I just wish he knew it doesn't matter to me. Should I tell him or wait for him to fess up?

c) It's not that smart to accept friend requests of aunts and uncles. Makita lang ang picture mong may hawak na sanmig light, lasenggo na? Hindi ba pwedeng nauhaw lang? 

d) Naka timeline na ako! No choice. Tama ba naman yun? 

Bukod sa malapit ko ng maging kamukha si Mark Zuckerberg, nanuod din ako ng mga sangkaterbang movies at series. 

Habang nasa hiatus mode pa ang mga inaabangan kong series na Fringe, How I Met Your Mother, The Walking Dead, New Girl, at Glee... I found a new series.

The Legend of Korra

This is the sequel to one of(if not only) my all-time favorite cartoon series, Avatar: The Legend of Aang. I was skeptical at first. Na-trauma na yata ako sa movie version ni M.NightShyamalan na The Last Airbender kaya ayokong panuorin tong next chapter but thankfully, it wasn't anywhere near as bad as the movie version of the Legend of Aang. The story revolves around the new avatar, Korra, who is in training to master her airbending skills to fulfill her destiny as the "ambassador" of balance and peace. This series is more adult-ish than its predecessor but it has enough moments that would really please fans of the original avatar. Mas maraming action scenes at mas may emphasis sa love story ng bagong avatar. All in all, while the legend of Aang is still superior in storyline, I think the Legend of Korra is a worthy sequel. Can't wait for next season.

Sa movies naman, I liked Conviction the most. It's a story about Betty Anne Waters' decades-long journey to free her wrongly-accused brother of murder. 

Conviction (Hillary Swank and Sam Rockwell)

It was based on a true story. Hillary Swank's character had to put aside everything- her marriage, kids, work, just so that she can put herself through law school and find enough evidence to prove her brother's innocence. I don't know why but while watching the film, I can't stop comparing it to Erin Brockovich. Both movies are true to life, have the same mood and both characters were faced with terrible circumstances and were able to rise above those situations. While Erin Brockovich is better in story flow, Conviction had just as strong performances. Sam Rockwell is surprisingly good in this film and Hillary Swank once again proved that she is a top-caliber actress. Too bad hindi masyado naghi-hit ang mga pelikula niya lately. May balat kaya sa pwet?

Back to normal na ulit. Nagpakita na si Haring araw kanina at tiyak balik hectic nanaman ang mga tao pagdating ng Lunes. As much as I enjoyed the vacation, I can't wait to complain about being busy again. Be Contented. Be Happy. Be Safe.