pumapatak nanaman ang ulan...

ilang buwan nang parating umuulan dito sa Baguio. for some reason, hindi naman tinatablan ang aking resistensya ng kahit na anong sakit kaya convinced na talaga akong hiyang ako sa malamig na lugar. ang hindi ko lang gusto sa mga panahong ganito, sobrang nakaka-senti! napapasulat tuloy ako sa likod ng notebook ko. hehe.
__________________

August 6

umuulan na naman sa Baguio. naaasar ako tuwing umuulan dito, bukod kasi sa wala akong payong(andami ko daw pambili ng pagkain pero wala akong pera pambili ng payong?!) ay parati rin kasing nasisira ang mga sapatos ko. naalala ko tuloy nung first year pa lang ako. bago mag-pasukan, bumili ako ng mga mamahalin at orig(take note of mamahalin. hehe) na sapatos para naman maganda ang salubong sa akin ng una kong semestre sa unibersidad. P*kening! hindi pa man tapos ang unang semestre, lumuluwa na at naghihingalo ang mga sapatos ko. haay... sayang ang pera kaya simula nun, madalas na akong mag-tsinelas papuntang schoool, tutal naman ay ok lang ang pumasok nang naka-tsinelas. minsan pa nga, may pumasok na ang suot ay pajama, with matching umuusok na kape at sabog ang buhok ha?!

Teka, bakit nga ba ako naghahalungkat ng ala-ala mula sa baul? Eh kasi naman, nakaka-senti ang ulan! saka wala akong mapuntahang iba dito sa school dahil hiniaram yung id ko(hindi tuloy ako makapasok ng library) at basa naman ang tambayan! ayaw ko namang tumambay sa canteen at baka matukso pa akong lumamon kaya ang ending, hindi ko man ginusto, andito ako sa piling ng una kong minahal. whops, wag kang excited! hindi ex ang tinutukoy ko, kundi ay ang lugar na bumuo sa ilan sa mga maliligayang taon ko sa unibersidad, ang Guidance Councilor's Office. whops! teka lang ulit, hindi ako pasaway kaya ako lagi dun. doon kasi ang tambayan ng grupong sinalihan ko. noong ikalawang taon ko sa kolehiyo, naging parte ako ng Peer Facilitator's group, kung saan naging layunin namin ang tumulong sa mga "bagong salta" sa unibersidad. haay... nakaka-miss. may mga bagay talaga na kahit sobrang mahal mo, kailangan mong pakawalan dahil hindi na kayo makahinga nang magkasama. ganun pa man, mananatili ang mga ala-ala at layuning inukit nito sa aking pagkatao, lalo na ang mga taong minahal ko kasama ng samahan. P*kening! sobrang kadramahan na to! tama na nga, tutal tumigil na rin ang ulan. sabi nga nila, "masarap ang umiyak tuwing umuulan dahil naikukubli ng mga patak ng ulan ang patak ng kalungkutan." dahil tumila na ang ulan, masaya na dapat ulit. dapat...
_________________

i just realized, mas masarap pala ang pasta pag hindi na mainit. yumyum. hehe. saka, ilang araw na lang pala, isang taon na ang aking blog. wow, halos isang taon na pala akong nagba-blog. akala ko hindi na ako aabot ng anim na buwan eh. hehe. any ideas for a blogaversary?(i know, totally corny. but still...)

photo taken from http://member.mibba.com/155542/

MASAYA

kung kaya ko lang liparin to, gagawin ko

it has been awhile since i poured my emotions in here. ganoon naman kasi talaga ako eh. i don't like talking about problems... gusto ko parating masaya kahit na minsan ay hindi na kaya. i feel like i have caused so much problem and pain to a lot of people na umabot na sa point na i feel so useless and that hiding behind a mask would make it all better, kahit para na lang sa kanila. madalas natatanong ko sa sarili ko kung bakit hinahayaan kong maging ganito ang buhay ko. may patutunguhan pa ba ako? para akong ibong hindi makawala sa hawla. gusto kong lumipad... pero hindi ko alam kung saan. minsan, nakakabaliw na talaga. gusto kong maging malaya sa lahat ng nagpapahirap sa akin ngunit paano? paano ko magagawang kumawala sa mga bagay na nagpapahirap sa akin kung sila din ang mga bagay na nagiging rason ng aking pagkabuhay? nakakatawa hindi ba? nakakatawa...

_________________

Marami tayong taong nakakasalamuha sa araw-araw. Minsan, may mga taong matagal mo ng kasama, matagal mo ng mahal, ngunit hindi mo pa pala lubusang nakikilala. Maaring nakaka-usap mo ang isang tao ngunit hindi kayo nagkaka-intindihan. Nahahawakan mo siya ngunit hindi mo siya maramdaman. nakikita mo siya pero ilusyon lang pala. Kagabi, nakilala ko ng lubusan ang aking ina. ilang taon ang lilipas, makakalimutan natin ang mga eksaktong bagay na sinabi natin sa isa't isa, ngunit hindi ang pakiramdam na sa unang pagkakataon, naintindihan kita. maaming salamat ma... mahal kita.

_________________

sa lahat ng nakakakwentuhan ko dito, salamat sa inyo. Hindi niyo lang alam kung gaano niyo napapagaan ang pakiramdam ko. halos isang taon na rin akong nagkukwento ng mga kadramahan, katakawan, katatawanan, at kung anu-ano pang kuwan tungkol sa buhay ko. salamat sa lahat.
ps. hindi naman ako tumigil sa pagba-blog, nagpahinga lang sandali. demanding ka? P*kening! hehe. joke lang.

BROmance on a BROdate part 2

heto na ang part 2. umpisa pa lang, binalaan na niya ako na wag ako male-late! nasanay kasi siyang naghihintay ng mga isang oras kapag may lakad kami eh. hehe. buti nga, di ako iniiwan niyan sa mga lakad namin, parati kasi akong late, parating puyat!hehe. at dahil by request, nagising ako ng sobrang aga at siya naman ang na-late! bawian? haha. una sa agenda namin ang manuod ng sine. Kung hindi niyo pa alam, pareho kaming fanatic ng avatar:the legend of aang. iyon dapat ang panunuorin namin kaso sinabi ng girlfriend niya na pangit daw at baka mag-wala lang kami sa sinehan. pakening iyang mnight shyamalan na yan! binaboy nga niya ang last airbender! sobra akong disappointed dahil ilang buwan ko ding hinintay yan. asar talaga. hmpft! kaya ang ending, nanuod na lang kami ng...


Cinco... siyempre dapat support our local movie industry. hehe. taking all into consideration, i think Cinco was an effective horror film. pagdating namin sa sinehan, puno pa rin, to think na pangalawang linggo na yata sa sinehan, at nakakabingi sa sigawan. Most notable iyong kay jodi sta maria. ang galing niya dun. siguro mas maganda yun kung ginawang isang pelikula na lang yung episode niya. may nakakatawa ding eksena dun. sa mga naka-panuod na, natawa din ba kayo dun sa eksena sa first episode na may background song na "hawak kamay?" bwahaha! tawa kami ng tawa. siyempre, hindi ko na masyadong ikukwento ang pelikula dahil galit ako sa mga SPOILERS! hehe. panuorin niyo to.

Anyway, pagkatapos naming manuod ng sine, we indulged ourselves sa sale sa national bookstore. my "brother from another mother" is more into the novelty kind, and as you all know, i like books from albom or sheldon. masarap gumala sa sale, maraming magandang books ang binebenta for as cheap as P99. Ang nabili niya ay collection of horror stories(di naman siya masyadong mahilig sa katatakutan?!). Ako naman, since out of stock ang mga libro ni sidney sheldon, I opted for Joy Fielding's Still Life.


At siyempre, hindi matatapos ang lakwatsa kapag walang tsibugan. Since halata naman na malakas kaming kumain ngayon, pumunta kami sa restaurant na may masarap na oreo smoothie at katakam-takam na clubhouse sandwich. wow talaga, ang sarap ng pagkain... para na kaming bibitayin kinabukasan sa sobrang pag-lamon! nyahaha.


Bago kami matapos kumain, may mga naabutan din kaming batchmates. Nagkataon na meron palang maliit na get-together ang ilan naming mga batchmates nung highschool nang gabing yun. hindi naman talaga kami sobrang close ng mga yun pero dahil mapilit sila, pumunta na rin kami. Isang oras din kami siguro dun bago kami umuwi. medyo awkward kasi di naman talaga sila ang kahalubilo namin nung highschool kaya mabilis na kaming umeskapo. wala ding pictures kasi di nga kami close eh... hehe

medyo late na rin kaming naka-uwi. kahit pagod, masaya pa rin kami kasi kahit na matagal kaming hindi nagkasama, masarap isipin na walang pinagbago ang aming samahan. this is just exactly what i needed, a breather from my ever-stressful, so called life. maraming salamat bro! the best ka talaga!
________________________

alam ko na ang iniisip niyo. I know, I gained some weight! kasalanan yan ng Baguio. parating umuulan kaya masarap kumain. hehe. kailangan nang mag-diet para sa yearbook! pahirapan nanaman to...

poster taken from http://1.bp.blogspot.com/_J6smb7zeulI/
TDKQ0stOJ0I/AAAAAAAAfiQ/PZ4p3xNke_E/s1600/
CINCO-FA-poster.jpg

Kapag limilipad ang utak...

kahit na gaano ka-studious ang isang estudyante, kung talagang boring ang prof, lilipad at lilipad ang isip mo. hindi naman sa jina-justify ko ang paglipad ng utak ko, pero... parang ganun na nga! haha. heto na nga ang paglipad ng utak ni nightcrawler sa klase ni penguin...

________________________

July 30 2010

Bakit ang boring ng klase ni ma'am? sana naka-hood ako para pwede ako umidlip... kaso baka humilik ako kaya wag na lang. haaay... Ang sarap ng Alo Green tea(grapes flavor ang masarap). Ang baho naman ng katabi ko, parang hindi naligo. Medyo nakaka-distract iyong babae sa harap ko kasi pinaglalaruan niya yung extra fats niya sa likod niya. awkward... teka, bakit mukhang penguin si ma'am? haha. nakakatawa naman tong mga klasmeyts ko. lahat, kunwaring nagbabasa pag nagpapa-recite na si ma'am. hahaha. at marami ang naka-itim ngayon ah. marami ang emo?! naka-red ako ngayon, para POGI! Ang boring talaga, Naglalaro na kami nung seatmate ko na mabahao ng lucky 9. dinadaya ata ako, hindi pa ako nananalo eh. hala! nagngangatngat na ng kuko yung babae sa harap. Every ten minutes, may tumitingin sa relo kung time na. hindi lang pala ako ang bored. Kumakain ako ngayon ng Tapioca na parang walang condensed milk! L*che! Haay salamat at tapos na rin ang klase ni penguin... baka hinahanap na ni batman. hihi.

ps. paglabas ng klasrum, nalaman kong yung sapatos ko pala ang mabaho, naka-apak ng ebaks! yaks!

_________________________

haha... malamig na gabi mga parekoy , ' )

picture taken from http://picture-book.com/files/userimages/

1983u/daydreamingkai.jpg

BROmance on a BROdate part 1

Sa lahat ng sumusubaybay sa aking blog, I'm sure na alam niyong medyo problemado ako ngayon. It isn't really just about one thing, but rather mixture of things that i had no control of, wished I could do or didn't have to do. It's just really frustrating and I'm pretty sure i was a few days shy of having a nervous breakdown. And just when all hope is gone, a very good friend of mine FINALLY communicated with me. ok, i should explain. We are really good friends for years now and we were roommates during our first year in college(i eventually had to move out because my school is very far from our pad), but for the past year, our communication "kinda" went off. we were both busy with school work, and both of us were trying to "re-build" ourselves from wrong decisions from the past. we got caught up with all these crazy things which led to our friendship hiatus. fast-forward to a few days ago, when he sent me a message saying thank you for the greeting i sent him during his birthday a week earlier. i was pleasantly surprised! it was like a brother calling you after waking up from a coma. we immediately went to our old ways of talking and we decided to meet up on a weekend(which was yesterday).


kami ay mahilig lumamon!

Anyway,before our meeting, we unexpectedly met up a day earlier. he was visiting his girlfriend of four years, and he decided to call me up to see if i was still in the city so that we can get an early re-acquaintance before our brodate the next day. he is still the same guy that i am brothers with, kind, generous and a little chubby(good thing he doesn't know that I blog. bwahahaha!). Anyway, we got to talking and it was like we have not lost touch at all and I'm pretty sure that all the passengers were annoyed by how talkative and playful we were during the ride. I couldn't think of the last time i had so much fun during a 2-hour ride before. it was awesome and... well, it was just a preview of what was going to happen the next day...
____________________
next post na lang yung second half para masaya!(huh?!) bwahaha. anyway, thanks bro. you always know what to do.