Kwentong de Papel

kumusta mga parekoy? isang linggo din akong hindi nakapag-sulat. ewan ko nga ba kung bakit. maraming beses kong sinubukan na magsulat ng bagong entry nitong mga nakaraang araw pero wala talaga eh. Hanggang titig na lang ako sa monitor. siguro talagang nasanay lang ako na sa laptop ko ako gumagawa ng mga entries ko. hindi rin nakatulong na ilang araw na akong may sakit(nagpapa-awa?) kaya halos puro tulog, kain, at pagbabasa(totoo na ito, promise!) ang inatupag ko nitong mga huling araw. siyempre, tulad ng dati, pinaka na-enjoy ko ang libro ni Bob Ong.

photo taken from http://4.bp.blogspot.com/

I'm assuming na kilala niyo si Bob Ong dahil kung hindi... Friendship OVER! joke lang. Hindi ko alam kung ano ang meron si Bob(close kami?). Kung babasahin mo kasi ang kanyang mga likha, mapapansin mong hindi siya masyadong magaling sa aspetong teknikal na tagalay ng ibang mga tanyag na manunulat. Hindi rin naman siya magaling mag-english at kung papansining maigi, magulo siya kung magkwento. walang continuity kumbaga. pero sa likod ng mga kakulangang ito, marami ang mga humahanga sa kanyang mga likha. marami ang nakitawa sa mga kapalpakan niya, naki-simpatya sa mga kadramahan "kuno" niya, at marami rin ang natakot kay ms. Tigang(kung di mo siya kilala, huwag mo na siyang kilalanin! haha). Bakit nga ba? Bakit sa dinami-rami ng mga magagaling na manunulat ay siya ang isa sa naging peyborit ko? Siguro dahil sa tuwing binabasa ko ang mga sinulat niya, nakakaramdam ako ng sense of familiarity. ang kanyang mga kwento ay kwento ng isang ordinaryong "Juan" na puwedeng mangyari sa iyo o sa akin. Ipinapa-alala niya sa atin ang tunay na halaga ng pagsulat, at iyon ay ang maipa-abot sa malawak na sektor ng lipunan, ke mayaman o mahirap, na sa bawat sulok na maaabot ng tanaw ng ating mga mata ay may kwento. Kwentong maaring kapulutan ng aral, saya, at iba't iba pang emosyon na hindi kayang ilabas ng diploma sa eskuwelahan o ang kakayahang teknikal ng isang manunulat(Siya lang ata ang kilala kong manunulat na kayang maka-buo ng isang libro gamit ang mga pakikipagsapalaran niya sa mga ipis, marvn at jolina, at kay ms. Tigang. o ha?). ang kanyang pinaka mabisang sandata? PUSO! Ipinapapaalala niya na ang bawat isa sa atin ay may kakayahang maging manunulat. Kung paggising mo sa umaga ay wala kang ibang nais gawin kundi ang sumulat, isa kang manunulat. Kung masaya ka sa pagbabahagi ng saluobin mo sa pamamagitan ng tinta ng bolpen o pagtipa sa computer, manunulat ka. At kung sa bawat armchair, dingding, lamesa, pader, at pintuan ay hindi mo mapigilang sumulat, isa kang Vandal! pasaway na mamayan! pero writer pa rin! hehe.

Bakit kwentong de papel ang title ng post na ito? Eh kasi sinulat ko muna sa papel bago ko tinipa sa computer ang post na ito. hehe. walang basagan ng trip , ' )

photo taken from http://comps.fotosearch.com/comp/
GLW/GLW112/side-profile-boy_~gwil11301.jpg