samu't saring kwento 7: kwentong SABUG

Maga-alas tres na ng madaling araw. gising nanaman ako, tulog nanaman ang lahat. Isa yan sa mga dahilan kung bakit malungkot ang mga oras na ganito para sa mga tulad kong insoniac. walang kausap, walang kakwentuhan. madalas nasa harapan lang ng monitor. Nag-iisip. Nag-aabang. Naghihintay. Zombie.
___________________

Napatingin ako bigla sa dalawang maliit na aparador dito. punong-puno ng mga figurine, souvenir, stuffed toys. Parang itong baboy lang na may pink na ribbon sa ulo. naalala ko, bigay ko to kay mama para sa birthday niya. elementary pa ako noon... ilang araw kong pinag-ipunan para maibigay ko sa kanya sa kaarawan niya... ang ending, hindi nagustuhan. hayun, inaamag sa cabinet. malamang na pag nakita niya ulit ito, hindi niya maaalalang binigay ko sa kanya to. hindi pala uso ang "it's the thought that counts."
___________________

andito rin lang sa may lamesa sa sala ang mga photo albums at yearbooks na wala namang nagbubuklat. Diyan ako nagtatago ng mga bold cd's ko nung bata pa ako kaso minsan nahanap ng pinsan ko. siyempre di ako umamin... sabi ko sa tito ko. tapos ang usapan. haha.
___________________

andito rin lang nakakalat ang mga dancepads. isa sa amin, isa iniwan ng pinsan ko dito. malay ko ba dun. parang nagpapahiwatig ata. pinabibilis yata ang pagpapapayat ko. matagal na kasi ang usapan naming magpapayat ako. haaay. nagsawa na ata ang mokong sa pangako ko. hindi na niya mahanap yung damit na gusto ko isuot kapag payat na ako. ganun na katagal. haha.
___________________

wala naman talagang konek ang mga istoryang yan. parang ako lang yan tuwing madaling araw... SABUG! gusto ko lang magsulat... yun bang wala lang. masabi lang na gising ako. mission accomplished.